Mijn kind is onhandig

Een onhandig kind heeft moeite met de meest simpele dagelijkse handelingen. Het struikelt bijvoorbeeld makkelijk, heeft moeite met het doseren van kracht en gooit bijvoorbeeld een bal veel te hard of juist te zacht. Tandenpoetsen, praten en schrijven kunnen ook lastig zijn.

Ongeveer 5-10% van de kinderen valt op door een onhandige, houterige motoriek. In verhouding wordt het wat meer bij jongens gezien dan bij meisjes. Een andere naam hiervoor is DCD, hetgeen staat voor Developmental Coördination Disorder.

DCD is een motorische ontwikkelingsstoornis en wordt ook wel dyspraxie genoemd. DCD komt waarschijnlijk doordat de hersenen niet optimaal ontwikkeld zijn. De boodschappen uit de hersenen worden daardoor niet goed aan het lichaam doorgegeven.

Deze motorische onhandigheid uit zich in zowel de grove als de fijne motoriek. Deze kinderen hebben moeite met schoolgym, sporten en bijvoorbeeld leren fietsen. Ze vallen makkelijker en missen een soepele beweging. Daardoor oogt hun bewegen ook houterig. In de fijne motoriek is het vaak herkenbaar in het schrijven en tekenen, waarbij de pengreep vaak krampachtig is. Ook fijnmotorische dingen als knippen, kralen rijgen, veters strikken, knoopjes aan kleren open en dicht doen en met mes en vork eten gaan hen moeilijker af dan anderen.

De diagnose DCD wordt gesteld door een arts, meestal een kinder- of revalidatiearts. Kinderen met DCD krijgen vaak fysiotherapie. De kinderfysiotherapeut kan op een speelse manier de dagelijkse vaardigheden waar een kind met DCD moeite mee heeft, verbeteren en ontwikkelen. Hierdoor wordt zowel de zelfstandigheid als het zelfvertrouwen van het kind vergroot.